සිංහල vs. මුස්ලිම් - 1
(මෙය ජාතිවාදය අවුස්සන ලිපියක් නොවන බව කරුණාවෙන් සලකන්න.)

මම නුවර ජීවත් වෙන කෙනෙක් විදිහට මුස්ලිම් ව්යාවප්තවාදය ගැන හොදාකාරවම දන්නවා. අකුරණ, මඩවල, මාවනැල්ල, ගම්පොල, හෑදෙණිය, මාවිල්මඩ, දංගොල්ල වගේ පැති දැක්කහම පුදුම හිතෙනවා. අහස උසට පල්ලි, මුස්ලිම් පාරවල්, මුස්ලිම් විද්යාතල හතු පිපෙන්නා වගේ... ඇයි මෙහෙම වුණේ...? අපිට මොකද වුණේ...?? ජනපිරාතිය පර්නාශ්නයක්... එකට තියෙන ජනපිර් පය උත්තරත් අපි දන්නවා නේද...? ”මුස්ලිම් උන් භංග වේවා”, ”මුස්ලිම් කඩ වර්ජනය කරමු” ”මේක සිංහලයගේ රට... තම්බින් එලවල දාන්න ඕන”. ඒත්... ඒත්... දවසින් දවස ඔවුන්ගේ ගමන නොනැවතී ඔවුන් යනවා නේද? මොකද්දෝ වැරැුද්දක් තියෙනවා කියලා ඔයගොල්ල්නටත් හිතෙන්නේ නැද්ද...? ඔව් වැරැද්දක් තියෙනවා... ඔබ මෙම ලිපිය ඉවර වෙන තෙක් කියවන්න... එතකොට තේරේවි වෙලා තියෙන්නේ මොකද්ද විය යුත්තේ කුමක්ද කියා.... 

නැගෙනහිර මහ ඇමති නාවික හමුදා නිලධාරියෙකුට අශෝභන ලෙස බැණ වැදුණු වීඩියෝව පරනාවසිද්ධ වීමත් සමග ඇති වූ තත්වය අපි හැමෝම දන්න කරුණක්. නමුත් අපගේ අවධානය යොමු නොවුණු අපූරු කතාවක් හකීම් වේදිකාවක කිව්වා. හකීම් කිව්වේ ”මේ අවස්ථාවේ අපේ පක්ෂයේ කෙනෙක් වුණාට මහ ඇමති පරීම සිද්ධියේ සමාව ගත යුතුයි. මුස්ලිම් ජනතාව වශයෙන් අප මේ අවස්ථාවේ ඉවසිය යුතු වෙනවා. අපි මෙතරම් දේවල් දිනාගත්තේ අපි ඉවසීමෙන් වැඩ කරපු නිසා. අපි තව තවත් ඉවසීමෙන් වැඩ කරන්න ඕන” හකීම් එතැන ඉවසීමක් ගැන කතා කරනවා. 

දැන් අපි යමු අතීතයේ සිදු වුණා යැයි කියන තවත් කතාවකට...

එක ගමක හිටියලූ දඩබ්බර සිංහල කොල්ලෙක්. ඌ දවසක ගහක අත්තක නැගල ඉන්න කොට එතනින් යනවා මුසල්මානුවෙක්. කොල්ල ගහේ ගෙඩියකින් මුසල්මානුවාගේ ඔඵවට ගැහුවා. මුසල්මානුවට රිදුණා.. ඒත් ඔහු, ”බෝම ෂෝක් මාතියා.. නියම ෂොට් එක තමා... මේ කාසිය තියා ගන්න...” කියමින් කොලූවාට කාසියක් විසික්කුවේලූ. කොලූව මෝඩයා වුණා... ලණුව කෑවා... ඊළගට එතැනින් ගියපු සිංහලයෙකුටත් අර දේම කලා... වුණ දේ අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ... කොල්ලට ආයේ ගලක් ගහනව තියා ගලක් අත ගාන්නවත් හිතුනේ නැතිව ඇති. ඒක සරල කතාවක්. හකීම් කීවේත් සරල කතාවක්.. ඒ වුණත් ඒ කතා දෙකේම තියෙනවා අමුතු ඉවසීමක් ගැන කතාවක්..

ඔව් මුසල්මානුවන්ගේ අපූරුම ගුණාංගය තමයි ඉවසීම... ඉවසන්න බැරිම තැනදී ඉවසන්න ඔවුන් පුරුදු පුහුණුවෙලා තියෙනවා... නමුත් එය ඉවසීමක් නොව කල් යල් බැලීමකි. ඔවුන් සිංහලයා පිළිබද හොද අවබෝධයකින් කටයුතු කරනවා. 

බලන්න සිංහලයා දිහා... කාලයක් ”බොදු බල සේනා” යැයි රළ නගමින් රැල්ලක් ආවා... ආවාට වඩා වේගයෙන් ගියා... සිංහලේ කියා රැුල්ලක් ආවා. ඒක රැල්ලක් නොවේ කැරැල්ලක් යැයි කියමින් වාහන වීදුරුවල ස්ටිකර් අලවාගෙන කොල්ලෝ වෙට්ටු දමමින් පාරේ ගියා... දැන් සමහර ස්ටිකර්වල සිංහ විතරයි ලේ නෑ... තවත් සමහරක් සිංහයාගේ කඩුව විතරයි... අන්තිමට තල කැරැල්ලක් තරම්වත් වෙච්ච කෙංගෙඩියක් නෑ... මේ දේවල් දිහා මුසල්මානුව බලා ඉන්නවා අනේ අපොයි මෙහෙම මෝඩයින් රැලක් කියලා... මේ වගේ දේවල් කාලෙන් කාලෙට එනවා... එනවට වඩා වේගයෙන් යනවා.... දැන් ඔබ පිළිගන්නවා නේද මම කලින් කිව්වා වගේ මොකක්දෝ වැරැුද්දක් තියෙනවා කියලා... අපිට මේක තේරුම් ගන්න පුඵවන් වන්නේ මුසල්මානුවන්ගේ චර්යාව දිහා සූක්ෂමව බලන් හිටියොත්... එතකොට පේනවා අපගේ දුර්වලතාත්, ඔවුන්ගේ දුරදක්නා අපූරු නුවණත්.... පහත සිද්ධීන් බුද්ධියෙන් අවබෝධ කරගන්න උත්සහා කරන්න.

ඔවුන්ගේ (මෙතැන් සිට ඔවුන් යැයි කියන්නේ මුසල්මානුවන්ය.) සාර්ථකත්වයේ පරුන ධානම රහස සැගවී ඇත්තේ සෑම සිකුරාදාවකම කණ්ඩායම් වශයෙන් පල්ලියේ ඒකරාශිවීමය. හුදෙක් තමන්ගේ දෙවියන් යැදීම සදහා පමණක් ඔවුන් එකතු වනවා යැයි නොසිතන්න. ගෙවී ගිය සතියේ ඔවුන්ට සිදු වූ අසාධාරණයන්, ඔවුන් ලබාගත් ජයගර නොහණයන් ඉදිරි සතිය තුළ ඔවුන් කිරධාරයාත්මක විය යුත්තේ කෙසේ ද ආදි කරුණු පිළිබදව ඔවුන්ව දැනුවත් කරනවා... එදිනට අවශ්යි න්යා්ය පතර යුය කරණු මාණුකූලව දිවයින පුරාම පල්ලිවලට ලැබෙනවා... ඔබ මොහොතක් බලන්න යම් කිසි ගැටඵකාරි තත්වයක දී දිවයිනේම මුසල්මානුවන් හැසිරෙන්නේ එකම ආකාරයකටය. ඔවුන් නිහඩ වන්නේ එකවරය. යම් හඩක් නගන්නේ නම් නගන්නේ එකවරය. ඒ දැනුවත් වීම ලබා දෙනුයේ පල්ලියෙන්ය. අලූත්ගම සිද්ධියෙන් පසු සෑම මුස්ලිම් කඩයකම (බුලත් විට විකුණන පෙට්ටි කඬේ පවා) සීසී ටීවි කැමරා සවි කෙරුණේ විදුලි වේගයෙනි. ඒ සදහා උපදෙස් සහ ඇතැම් විට මුදල් ලබා දී තිබුණේ පල්ලියෙන්ය. යම් අවස්ථාවක සිදුවීමක් සිදු වුවහොත් එය ලෝකයටම පෙන්නා සිංහලයන් නරුමයන් යැයි පෙන්වීමට එය පහසුවකි.... බොදු බල සේනා කිර් නයාකාරිත්වය පරුම බලවම තිබූ වකවානුවේ මහනුවර හා ආශිරල ත නගරවල මුස්ලිම් කඩවල ඉදිරියේ කුඩා සිංහ ධජයක් එල්ලා තිබෙනු අපි නිරීක්ෂණය කළෙමු. අපේ එක් හිතවත් මුස්ලිම් තරුණයෙකුගෙන් අසා සිටියේ නිදහස් දිනයක් පේන්න නැති වෙලාවකත් මොකද මේ සිංහ කොඩිය ගහල තියෙන්නේ කියා... ඔහු අපත් සමග තිබූ දැඩි හිතවත් බව උඩ කියා සිටියේ ”දැන් සිංහල අය අපේ කඩවලට එනවා අඩුයි... ඉතිං අපි කතාවෙලා තියෙනවා අපේ හැම කෙනෙක්ම අනිවාර්යයෙන්ම අපේ අයගෙන්ම විතරක් බඩු ගන්න ඕන කියලා... එතකොට බිස්නස් කඩන් වැටෙන්නේ නෑනේ...” ඒ ඔහුගේ උත්තරයයි. ඔවුන් තමන්ගේ වරිගෙ කඩය පෙන්වීමට භාවිතා කළේ ජාතික ධජයයි. ඔවුන් වෙනදත් පාන් රාත්තල පවා ගැනීමට ගියේ තමන්ගේම අයෙකුගේ කඩයට බැව් සැබෑවකි. නමුදු එකල තිබූ වාතාවරණය මත ඔවුන්ට කඩයක බෝඞ් දිහා බල බලා ජාතිය සෙවීම බැ?රුම් කටයුත්තක් වූවා විය හැකිය. අපූරුයි නේද? සිංහ ධජයක් ලෙල දීම ගැන ඔබවත් මමවත් කලබල නොවන බැව් ඔවුන් දන්නවා... ඌරගේ මාලූ ඌරගේ ඇෙ`ග්ම තියල කපනවා කියන්නේ එහෙම දේවල්වලටය.

ඔබ දැනටමත් දන්නවා ඇති මහනුවර මුස්ලිම් ජෝඩුවක්ගේ ලීක් වුණු වීඩියෝ ටික... ඒ ජෝඩුව සත්යන වශයෙන්ම නුවර. අපි ඔවුන්ගේ පදිංචිය පවා දන්නවා... මම යන්නේ වීඩියෝ එක ගැන කතා කරන්න නෙවෙයි. ඒ වීඩියෝව ලීක් වුණ වෙලාවේ නුවර මුසල්මානුවන් (විශේෂයෙන් තරුණ තරුණියන්) හැසිරුණු විදිහ පුදුමාකාරයි... අදහගන්නත් බැරි තරම්... ඔබ විශ්වාස කරන්න. එකද මුස්ලිම් තරුණයෙක් මේ වන තෙක් මේ සම්බන්ධව කිසිම වචනයක් අප සමග කතා කර නෑ... වෙනත් කරුණුවල දී ෆෝන් අතින් අතට යවමින් පරක් චාරයක් ලබා දෙන ඔවුන්ගේ මෙම නිශ්ශබ්දතාවය හිතාගන්නවත් බෑ... ඔවුන් නිශ්ශබ්ද වූවා පමණක් නොව ඒ වීඩියෝ සයිට්වලින් අයින් කරන්න කළ හැකි සෑම දේම කලා... හරි දැන් හිතන්න අපේ (සිංහල) කෙල්ලක්ගේ ඒ වගේ වීඩියෝවක් ලීක් වුණ වෙලාවට තත්වය කොහොමද? ඒක මාකට් කරන්න පෙරටම එන්නේ සිංහල කොල්ලෝ කෙල්ලෝ නෙවෙයිද? ඒකේ තියෙන කුණු රසය හන්දියක් හන්දියක් ගානේ රස වි`දින්නේ අපේ එවුන්ම නෙවේද?

දැන් මුස්ලිම් මස්ජිද් පාර, පල්ලිය පාර, ලෙබ්බේ මාවත් වැහි වැහැලා. මේ එකද නමක්වත් ගැසට් වුණු නම් නෙවෙයි... ඒ වුණාට ඒවා සමාජයේ මුල් බැහැල... ඔවුන් කරන්නේ තැනක මුලින්ම මුස්ලිම් පවුල් දෙක තුනක් සූක්ෂමව පදිංචි කරනවා.. පස්සේ අවට සිංහලයින් සමග බොක්කෙන්ම ඉන්නවා... වෙසක් එකේ දන්සලට ලොකුම ආධාර දෙන්නේ ඔවුන්... බක්මහ උළලේ ලොකුම අනුගරඑක හකයෝ ඔවුන්... පන්සලේ හාමුදුරුවන්ව සතියකට වරක්වත් පඩුරු පාක්කුඩම් රැගෙන ගිහින් හමුවෙලා සුහද සාකච්ඡුා... දැන් වාතාවරණය හරි... නොදැනීම මුස්ලිම් පවුල් ගණන වැඩිවෙනවා.. ඔන්න ඊළගට පුංචි උන්ට අරාබි උගන්නන්න කියලා පුංචි මඩුවක් ගහනවා... මඩුව වටා සූක්ෂමව අත්තිවාරම් වැටෙනවා... අවසානයේ අහස සිඹින පල්ලියක් හැදෙනවා... අපිට ගාණක්වත් නෑ... ඊට පස්සේ ඔවුන්ගෙන් පාරක් / තැනක් ගැන ඇහුවොත් ඔවුන් කියන්නේ, ඔයා ඔහොම දිගටම ගිහිල්ල පල්ලිය පාර ළ`ගින් ඇතුළට යන්න කියලා... ඔවුන් හිතා මතාම එම පාරේ පැරණි නාමය භාවිතයෙන් ඈත් වෙනවා... අන්තිමට අපිත් කියන්නේ පල්ලිය පාරෙන් ඇතුළට යන්න කියල තමයි... ඒ එක කතාවක්... මේ තව කතාවක්... දැන් මුස්ලිම් නොතාරිස්වරුන් ඔප්පු ලියන විට උපලේඛනයේ ඉඩමේ නම සදහන් කරන්න ඕන සෑම විටකම හිතාමතාම එහි පැරණි සිංහල නාමය හලනවා.... 

අනික ඒ මිනිස්සු තමන්ගේ අනන්යරතාවය (ඇදුම, තොප්පිය, රැවුල ආදි) රැකෙන විදියට සමාජයේ ඉන්න සෑම විටම උත්සහා ගන්නවා. දුටු පමණින් මොහු මුසල්මානුවෙක් බව දැනගත හැකිය. ඒ තුළින් ඔවුන් තුළ එකිනෙකා සම්බන්ධව සහෝදරත්වය බැදීම ඇතිවෙනවා නේද..? ‘අනේ මේ අපේ එකෙක්නේ...” කියන සිතිවිල්ල නිතැතින්ම පහල වෙනවා. සිංහල අපේ ඇදුම බලන්න. අපි මොක්කුද කියලා අපිවත් දන්නේ නෑ නොවේද? (සමාවෙන්න හිත රිදුණනම්, මටත් ඒක අදාලයි.)

හරි දැන් අපිට තේරුම් ගන්න පුඵවන් අර නොතේරනවා යැයි කියපු අමුතු දෙය... මුසල්මානුවන් කරන්නේ මිෂන් එකක්... ඒක පුංචි පහේ මිෂන් එකක් නෙවෙයි. ඒ මිෂන් එකේ මුල් පුරුක් ශත වර්ෂ ගණනාවක් එහාට යනවා (හම්බාන් ඔරුවලින් හම්බන්තොටට බැහැපු පළමු හම්බයා දක්වා දිව යන කතාවක්). ඔවුන්ගේ පරම්පරා ගණනාවක් ගත වෙලා සමාජය වෙනස් වුණත් ඔවුන්ගේ මිෂන් එක වෙනස් වෙලා නෑ... ඔවුන් ලොකුම යුද්ධයේ ජයගරෂන්හණය වෙනුවෙන් පොඩි පොඩි සටන්වල දී ඉවසන්න පුරුදුවෙලා... මොකද්ද මේ මිෂන් එක. මේ පුංචි ශීරනුව ලංකාව මතු දිනක ඉස්ලාම් රාජ්යවයක් කිරීම තමයි ඔවුන්ගේ මිෂන් එක. රටක් අත්පත් කරගන්නවා කියන්නේ කුමක් ද? ඊට බලපාන සාධක කීපයක් තියෙනවා. ඒ තමයි, 1. භූමිය, 2. ජනගහනය හා 3. රාජ්යට බලය. බලන්න ඔවුන් කර් මාණුකූලව භූමිය අත්පත් කරගන්නවා. ඔවුන්ගේ ජන අනුපාතය කර කීමයෙන් වැඩි කරගන්නවා. ඔවුන්ගේ ජන අනුපාතය වැඩි වෙනවා කියන්නේ යම් දිනක ව්යකවස්ථාව, විධායකය හා අධිකරණය මෙහෙයවීමට අවශ්යන ජන බලය ඔවුන්ට ලැබෙනවා. ඒ කියන්නේ රාජ්ය බලය අත්පත් කරගන්නවා. අන්තිමට ගොඩක් බෞද්ධ රටවල් අද මුහුණ පා තිබෙන තත්වයට නොබෝ කලකින්ම ලංකාව පත්වෙනවා සිකුරුය. ඔවුන් මේ මිෂන් එකට යන්නේ තුවක්කුවෙන්, බෝම්බයෙන්, කඩුවෙන් නෙවෙයි චින්තනයෙන් කියලා දැන් අපිට තේරෙන්න ඕන නේද? 

ඉති මුලින්ම මං කිව්ව කතාවේ හකීම් කියන්නෙත් ඒකම තමයි. ඔවුන් ඉවසිය යුතුයි. ඒ ඔවුන්ගේ ඉලක්කය අත මානයටම ඇවිල්ලා. අන්තිම මොහොතේ අත පුච්චගන්න ඔවුන් කැමති නෑ. 

නුවර අපි මුසල්මානුවන් ගැන හොදටම දන්නවා. ඔබල දන්නවද අපි කටුගස්තොට විශාල බේකරියක් සහිත මුස්ලිම් කඩයක් අද දක්වා වසා තබන තැනට කටයුතු කරල තියෙනවා. ඒ හැබැයි ගල් ගහලවත්, පෝස්ටර් අලවලත්, ස්ටිකර් අලවලවත්, පිකටිං කරලවත් නෙවෙයි. අර මම කියපු චින්තනයෙන් තමයි ඒක කලේ. ඔබගේ දැන ගැනීම පිණිස ඒ කතාව පහතින් දක්වන්නම්. (නුවර මිනිස්සු මෙය සත්යයයක් යැයි සාක්ෂි දරාවි)

කටුගස්තොට ශාන්ත අන්තෝනි බාලිකාව ළග මුස්ලිම් පවුලකට අයිති පැරණි දියුණු බේක් හවුස් එකක් තියෙනවා. ළග පාත පාසල් කීපයක් ම තියෙන නිසා බිස්නස් හොදයි. ශාන්ත අන්තෝනි බාලිකාවේ කෙල්ලොන්ගේ කඩ කෑම සියල්ලක්ම ගන්නේ මේකෙන්. දවසක් සිංහල කාන්තාවක් යනවා මේකට.. ගිහිල්ල ෂෝ කේස් එකේ තියෙන කේක් එකක් පෙන්නලා ඇණවුම් කරනවා. මුදලාලි පෙන්නපු කේක් එක පාර්සල් කරල දෙනවා... එතකොටම මුස්ලිම් කාන්තාවකුත් එනවා කඬේට... වාසනාවකට වගේ ඒ කාන්තාවත් ඇණවුම් කරන්නේ ඒ කේක් එකමයි. හැබැයි මුදලාලි මේ වෙලාවෙ අනුගමනය කරන්නේ වෙනස්ම තියරි එකක්. ඇයට කේක් එක ෂෝ කේස් එකෙන් නොදී ඇතුලෙන් එකක් ගෙනත් දෙනවා... සිංහල කාන්තාවට මේ වෙනස තේරෙනවා... ඇය කලබල කරන්නේ නෑ... ඇය කේක් එක අරගෙන යනවා රස පරීක්ෂකවරයෙක් ළගට... පිළිතුර කෝපය අවුස්සන සුඵ එකක්... ඇය ගත්ත කේක් එකේ කාන්තාවන් වද කරන ඖෂධයක අධි සාන්ද්රකණයක් තියෙනවා... ඉන් පසු නීතිමය පියවර ගන්නවා... ඔවුන් කෑමවලට ව`ද බෙහෙත් කවලම් කරන බව අනාවරණය වෙනවා... කඩය වහනවා... නඩු යනවා... නමුත් අපි විමසිල්ලෙන්... අපි දන්නවා ඔවුන්ගේ හැසිරීම. අපි දන්න දන්න කියන හැම කෙනෙක්ම දැනුවත් කළා. ඔවුන්ටත් කීවේ දන්න හැම කෙනාටම මේ සිද්ධිය කියන්න කියලා. අපි කඬේ ළ`ග බෝඞ් උස්සන්න ගියේ නෑ. ඒක වැඩක් නෑ.

මාස කීපයක් යන කොට මෙන්න කඬේ ආයෙත් ඇරල. නම සිංහල නමකට වෙනස් කරලා. පාරට පේන්නම බුදු පිළිම වහන්සේ නමක් වඩා හිදුවල. වැඩ කරන්නෙත් සිංහලයෙක්. අපි යළිත් කිරම වයාකාරි වුණා. හැබැයි අර කලින් කිව්ව වගේ සූක්ෂමව. මිනිස්සු ඒ කඬේට යන එක අඩු වුණා. බිස්නස් පාලූ වුනා. මේ ලිපිය ලියන මොහොතෙත් ඔවුන් ඒ කඬේ වහලා. 

මුසල්මානුවගේ කරෙඔවමය ගැන පුංචිම පුංචි හරි අවබෝධයක් දැන් ඔබට ලැබෙන්න ඇති. හරි දැන් අපි මොකද කරන්න ඕන... ඒ දේ මේ නූලෙන් කරන්න බෑ... නූලේ දිග වැඩිවෙනවා... තවත් නූලකින් හමුවෙමු.

ප.ලි. මේ දවස්වල නෝබිනේ. ඔවුන් කිසිවෙක් දහවල් කාලයේ හෝටල්වලින් කන්නේ නෑ. ඒ වුණාට අපි ඔවුන්ගේ හෝටල්වලින් කනවා... පරිස්සම් වෙන්න. (නොකා ඉන්න එක හොදයි.)